Son yıllarda dini bayramlarımız yaz dönemine denk geldiği için sıklıkla azlığından şikâyet ettiğimiz nüfusumuz yaz dönemi epeyce bir artıyor. Kapı önleri araçtan geçilmiyor, evlerden cıvıl cıvıl çocuk ve insan sesleri geliyor maşallah. Eski bayramlar gibi oluyor deyim yerindeyse. Eskisi gibi olmayan şeyler de yok değil şüphesiz. Örneğin, kalabalık olsa bile anamız babamız olmadıktan sonra bir türlü eski tadını vermiyor memleket. Babamız anamız olmadıktan sonra yeşilliğini tasvir ede ede bitiremediğimiz bağımız bahçemiz de olmuyor ama buna şükür ne diyelim.

Geçmiş yıllarda olduğu gibi Allah nasip etti bu sene de gidebildik memlekete. Bayramı da orada karşıladık çok şükür. Kalan akrabalarla imkanlar dahilinde görüştük, hasbihal ettik. Anamızın babamız olmasa da evimizi açtık onların yokluğu acı şekilde belli olmasın diye. Kurbanımızı akrabadan aldık, akraba ile kestik. Kapı önünde akşam geç saatlere kadar bazen yalnız bazen küçük ailemizden birileriyle oturduk. Aklımıza geldi lafladık, aklımıza gelmeyince geçmişi hatırladık bazen hüzünlendik bazen tefekküre daldık.

Bir aylık tatil süresince mecburen iki kere tatili yarıda bölerek işimizin başına döndük ve tekrar devam ettik tatilimize. Projemizin son dönemi vesilesiyle akşamları fırsat buldukça proje raporu yazdık.

Niyetlendik ama pek fazla topluluklara ve etkinliklere katılamadık. Köyümüze yapılan cenaze evinin açılışının oldukça kalabalık bir heyet ile yapıldığını duyduk. Hayırlı uğurlu olsun. Köyümüzün bir eksiğinin daha kapatılmış olmasına herkes gibi biz de sevindik.

Bayram bitiminde düştük yollara ve tekrar kürkçü dükkanımıza döndük. Allah hayırlı bahaneler versin. Nasibimizde varsa seneye de gider ve babamızın evini şeneltiriz. Bayramda evini açar ve onların yokluğunu belli etmemeye çalışırız. Kalan akraba ile yine hasbihal eder ve güzelce vakit geçiririz inşallah.

Bir bayramı daha geride bırakırken daim bugünlere çıkabilmeyi yüce Allah’tan temenni ediyorum.

Hidayet Takcı
5 Eylül 2017
Sivas